به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، مطالعه ای جدید پیشنهاد می کند که جنین ها به برخی مواد آلاینده با ویژگی های خاص که نفوذ بهتری به سیستم جنینی- مادری دارند، آسیب پذیرتر هستند. محققین دریافته اند که پراکنش آلاینده ها و مکانیسم های پراکنش آن ها به ویژگی های فیزیوشیمیایی آن ها بستگی دارد. محققین کره ای مجموعه ای از آلاینده های آلی پایدار(POPs) و فلزهای سنگین را در نمونه های خون بند ناف، خون مادر، ادرار مادری و جفت نوزادان و مادران آن ها آنالیز کردند. آلودگی ها شامل جیوه،کادمیوم، دیوکسین، سرب و ... بود. با جست و جوی سطوح غلظت های این مواد سمی در هر بخش از سیستم جنینی- مادری، محققین ثابت کردند که همه آلاینده ها در خون مادر از طریق جفت و خون بند ناف به جنین منتقل می شوند. برخلاف آن چه تصور می شود که اغلب آلودگی ها به شدت بوسیله سد جفتی فیلتر می شوند، این مطالعه نشان می دهد که همه فلزهای سنگین به راحتی از این سد می گذرند. مطالعه نشان می دهد که در مقایسه با خون مادر، میزان تجمع سرب و جیوه در خون جنینی به شدت بیشتر است که به دلیل تمایل شدید این مواد به اتصال  به پروتئین های جنینی است. تجمع دیوکسین ها نیز در خون بند ناف بالا بود که به نظر می رسد که به دلیل مکانیسم پراکنش منجصربفرد آن ها است که تحت تاثیر هورمون تیروئید قرار دارد. نتایج مطالعه نشان می دهد  زمانی که آلودگی های محیطی در خون مادر باردار تجمع پیدا می کنند، جنین نیز مستقیما در معرض آن ها قرار می گیرد و در نتیجه دچار عوارض جانبی این آلاینده های آلی پایدار و فلزهای سنگین از نسلی به نسل دیگر منتقل خواهد شد.

پایان مطلب/